Yorgos Avgeropoulos filmed the chronicle of the Greek crisis, Yorgos Avgeropoulos interview, VICE (in Greek)
O Γιώργος Αυγερόπουλος Κινηματογράφησε το Χρονικό της Ελληνικής Κρίσης
15.01.2015
Μαρία Λούκα
«Από τη δημοκρατία στις αγορές». Το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου μετά την παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Κοπεγχάγης τον περασμένο Νοέμβριο, από την Πέμπτη θα ταξιδεύει και στην Ελλάδα. Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και δημοσιογράφος μετά από μια σειρά ντοκιμαντέρ ανά τον κόσμο, επιστρέφει στον «τόπο του εγκλήματος» καταγράφοντας το ανοιχτό τραύμα της κρίσης στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Μετά από τέσσερα χρόνια έρευνας και παραγωγής η AGORA έρχεται να λειτουργήσει ως αντίδοτο στη συλλογική λήθη και συνάμα ως κριτική της κυρίαρχης αφήγησης.
Η ταινία θα αρχίσει να προβάλλεται στους ιστορικούς κινηματογράφους Αλκυονίς (Ιουλιανού 42-46, Πλατεία Βικτωρίας) και Studio (Σπάρτης & Σταυροπούλου 33, Πλατεία Αμερικής) στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και στον κινηματογράφο Ολύμπιον (Πλατεία Αριστοτέλους 10) στην Θεσσαλονίκη, ενώ σταδιακά η διανομή της θα επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα. Είναι μια διεθνής συμπαραγωγή μεταξύ της Small Planet (Ελλάδα), της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης (WDR) και του Al Jazeera Arabic. Λίγες μέρες μετά την έναρξη της ελληνικής διανομής της, θα ακολουθήσει η γαλλική πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Προγραμμάτων FIPA (20-25 Ιανουαρίου 2015), ενώ από τον Φεβρουάριο του 2015 το AGORΑ θα αρχίσει να προβάλλεται από τηλεοπτικά δίκτυα της Ευρώπης και της Ασίας.
To VICE είχε την ευκαιρία να συναντήσει το Γιώργο Αυγερόπουλο λίγες ώρες πριν την ελληνική πρεμιέρα και να του θέσει ορισμένα ερωτήματα.
VICE: Πότε γεννήθηκε η ιδέα γι’ αυτό το ντοκιμαντέρ;
Γιώργος Αυγερόπουλος: Όταν βγήκε ο Γιώργος Παπανδρέου το 2010 από το Καστελόριζο κι έκανε το διάγγελμα που σηματοδοτούσε την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο, κατάλαβα ότι αυτή η υπόθεση δε θα έχει καλό τέλος, έχοντας, αν θες και πολύ πρόσφατη στη μνήμη μου την εμπειρία της Αργεντινής. Με την πάροδο του χρόνου αυτό εξελίχθηκε και σχηματοποιήθηκε παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αυτό που ήξερα από την αρχή ήταν ότι θα βασιζόταν σε μακροχρόνια παρατήρηση. Ήταν η πρώτη φορά που είχα την πολυτέλεια να το κάνω γιατί αφορούσε τη χώρα μου, ενώ όλες οι προηγούμενες δουλειές μου ήταν μακριά.
Από όσα πράγματα είδες στη διάρκεια των γυρισμάτων, υπήρχε κάτι που σε σόκαρε ή σε εντυπωσίασε;
Επί της ουσίας δεν υπήρχε αποκάλυψη γιατί ζεις μέσα στο πρόβλημα από τη στιγμή που είναι στη χώρα σου. Μετά από 14 χρόνια στο εξωτερικό, κλήθηκα να δουλέψω στην Ελλάδα. Αυτό που μου έκανε πολύ κακή εντύπωση είναι ότι ορισμένοι πολιτικοί με αντιμετώπιζαν σαν ιθαγενή, κάτι που δε μου συνέβη ποτέ στο εξωτερικό. Για παράδειγμα ρωτούσα έναν πρωτοκλασάτο πολιτικό για τους όρους της δανειακής σύμβασης και αφού με ρώταγε αν την έχω διαβάσει, μετά μου αντέτεινε ότι δεν είμαι νομικός. Αυτό που δημιούργησε έντονο προβληματισμό για την ποιότητα του πολιτικού λόγου στη χώρα μας αλλά και τον τρόπο που η πολιτική ηγεσία προσλαμβάνει το ρόλο του δημοσιογράφου.
Θα έλεγες δηλαδή ότι το ντοκιμαντέρ λειτουργεί και ως ένα σχόλιο πάνω στη στάση των media την εποχή της κρίσης;
Θα σου θυμίσω ότι το AGORA έχει δύο διεθνείς συμπαραγωγούς. Είναι το Al Jazeera και η δημόσια γερμανική τηλεόραση. Για ποιο λόγο, λοιπόν, η γερμανική τηλεόραση να θέλει να προβάλλει ένα φιλμ που αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική γραμμή της χώρας; Γιατί σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη η εναλλακτική στοιχειοθετημένη άποψη έχει χώρο. Στην Ελλάδα δεν έχει χώρο, γιατί στα media όλοι τραγουδάνε το ίδιο τραγούδι.
Μετά από τόσα χρόνια έρευνας και παρατήρησης πως θα συνόψιζες το βασικό συμπέρασμα γι’ αυτή την ιστορική τομή στην Ελλάδα;
Πρόκειται για μια τραγωδία που ακόμα κι αν καλυτερέψουν στο μέλλον τα πράγματα, οι πληγές θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να επουλωθούν. Η Ελλάδα αποτελεί μέρος της εφαρμογής πολιτικών λιτότητας που βλακωδών επιβλήθηκαν στην Ευρώπη. Όλοι οι οικονομολόγοι που εγώ τουλάχιστον μίλησα παραδέχονται ότι η λιτότητα επιτείνει την ύφεση. Επομένως, το συμπέρασμα είναι ότι η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ευρώπης επαναδιαπραγματεύεται τους όρους του κοινωνικού συμβολαίου. Όλη η παραγωγή είναι ένα timeline της πτώσης, για το πώς κυλίστηκε η χώρα στη λάσπη. Για τους Έλληνες είναι ένα εξαιρετικά θλιβερό έργο, για τους ξένους είναι μια αποκάλυψη.
